Chapter 13
“ไม่มีอารมณ์ซะเมื่อไหร่ NC++”
เสียงจ๊อบแจ๊บขณะที่ปากกำลังเล่นกันอย่างสนุกสนาน
มือร่างบางที่กำลังอยู่ไม่สุขไล้เลื้อยไปตามแผงอกแกร่งของเขา ก่อนจะปลดกระดุมอกให้เอง
นี่น่ะนะคนไม่อยาก
“แฮก”
จูบมันนานไปสำหรับเธอ เธอเลยดันอกของเขาออกเขาเลยยอมปล่อยให้ เพราะมันหายใจไม่ออก
เธอคงไม่เคยลองทำแบบนี้สินะ ปอดเล็กๆนั่นจะทนได้นานเท่าไหนกัน สอนให้ดีมั้ย
ปากร่างบางที่เผยอขึ้นอยากจะจูบเขาใจแทบขาดอย่าให้รอได้มั้ย
ได้โปรด
“ไบร์เนล～” เสียงของเธอหวานเรียกแบบนั้นอีกแล้ว
เขาอยากจะแกล้งเธอ อยากได้ก็ต้องขอล่ะนะ
“ขอฉันก่อนสิ”
“จูบฉันที～” ขอได้ให้ง่ายนะครับ ก่อนจะจูบเธอไปอีกครั้ง
มือเขาอีกฝั่งไม่รอช้าที่จะลูบไปตามต้นขาเนียนของเธอ
เริ่มปลดกระดุมกางเกงที่น่าเกะกะนั่นออกและเอามือลูบขึ้นไปบนหน้าท้องขณะที่ปากกำลังทำงานอย่างหนัก
“อ๊ะ!”
ร่างบางครางออกมาอย่างเสียวซ่านขณะร่างกายกำลังลุ่มร้อนเพราะมือของเขาตอนนี้ไปอยู่บนบราตัวสวยนั่นแล้ว
เธอเด้งอกรับอย่างรู้งานก่อนที่เขาจะปลดตะขอเสื้อตัวในออก
อกเริ่มสั่นเทาเพราะมันหลวมจนวาบหวิว
ร่างสูงยันตัวลุกขึ้นก่อนจะถอดเสื้อของเขาออกจนหมดและปลดกางเกงของเขาให้มันหลวมๆดูหน้าร่างบางตอนนี้มันยั่วยวนเหลือเกินเธอนอนหอบเหมือนคนหายใจไม่ออก
เหงื่อที่ออกมาตามไรผมยิ่งเพิ่มความเซ็กซี่เข้าไปใหญ่ ให้ตายสิ
เธอกำลังเลิกเสื้อตัวนอกของเธอออกเผยให้เห็นเสื้อตัวในทียังไม่ได้ถอดออกแต่ตะขอมันหยุดไปแล้วก็เห็นแต่ด้านล่างๆนี่แหละหว้าที่มันปริ่มออกมา
ไม่รอให้เสียเวลาเขาจับตัวร่างบางให้นั่งมาใกล้ตัวของเขากดไหล่ของเธอให้ใกล้ชิดยิ่งขึ้นลูบหลังอันบางเบานั่นก่อนจะเอาสายที่เกี่ยวกับไหล่ออกไปให้พ้นทาง
ไม่มีอะไรปลกคลุมซาลาเปาลูกใหญ่ๆนั่นเมื่อตัวแนบชิดกันขนาดนี้ซาลาเปาของเธอชนเข้ากับแผงอกของเขาทำให้รู้สึกดีมาเสี้ยวหนึ่งและเพิ่มความต้องการมากขึ้น
จูบนี้ไม่มีความน่าเบื่อเลยสักนิด
มันหวานยิ่งกว่าน้ำผึ้งเสียอีก
“อย่าปล่อยนะ～” นี่เธอกล้าพูดขนาดนี้เลยหรอ ให้ตายสิ
เขาก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน
ไม่รอช้าหน้าหล่อๆนั่นแนบไปกับซาลาเปาลูกใหญ่อย่างเต็มหน้ากระเฟียดกระฟัดอย่างลุ่มหลง
“อ๊ะ” เพิ่มความเสียงซ่านให้ร่างบางอย่างเห็นได้ชัด
เอามือบางของเธอกดหัวของเขาลึกลงไปอย่างจงใจ
ทั้งสองล้มตัวลงนอนเหมือนอีกครั้งเขาเป็นคนถอดกางเกงตัวเล็กให้กับร่างบางเองเผยอันเดอร์แวร์ตัวจ้อยของเธอภายใต้นั่นจะมีอะไรกันนะ
เวลาอันเนิ่นนานที่เขากำลังเล่นสนุกกำลังกายอันร้อนรนนั่นเพื่อเพิ่มและปลุกปั่นความต้องการ
เสื้อผ้าของเขาหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้เพราะเธอมัวแต่มองริมฝีปากของเขาอยู่ตลอดไม่อยากให้มันหายไปไหนแม้แต่เสี้ยววินาทีก็ตาม
“อ๊าาา～”
เธอที่เปล่งเสียงออกมาดังนั้นเพราะเขาเลื่อนมือของเขาลงไปข้างล่างผ่านช่องท้องและท้องน้อยมือด้านบนก็กดไว้อยู่อย่างนั่นให้จมไปกับหมอนนุ่มๆ
กางเกงในตัวจ้อยถูกดึงออกไปและโดนเหวี่ยงลงไปข้างล่างอย่างไม่ชิ้นดี
ดอกไม้ที่เบ่งบานอยู่ตรงหน้าช่างสวยงามเกินบรรยายสำหรับเขาเหลือเกิน
“แค่นี้เล่นซะเปียกเลยนะ”
มันทำให้เธออายอย่างเห็นได้ชัด
“ยะ อย่าจับ”
ไม่ทัน
“อ๊ะ อ๊า”
เมื่อมือหนาสัมผัสกับทุ่งดอกไม้นั่นมันทำให้เธอสะดุ้งเฮือกใหญ่เลยแหละ เพราะเขา
เอานิ้วของเขาสัมผัสส่วนนั่นทำให้ร่างเล็กเหมือนกำลังตกลงเหวยังไงไม่รู้
เขารูดมันขึ้นลงอย่างชำนาญให้ตายเถอะ
ไม่ใช่แค่โดนด้านนอกแต่เขาดันมันเข้าด้านในด้วย
ร่างเล็กกัดริมฝีปากแน่นพร้อมปล่อยเสียงอย่างอดไม่ได้
“อ๊า”
“หึ”
ไอ้ขำในลำคอแบบนี้ช่างไม่น่าไว้วางใจอะไรแล้วนะ
จนกระทั่งมีอะไรเข้ามาในตัวของเธอ
“อ๊า ฉันเจ็บ อ๊ะ” ร่างบางนิ้วหน้าเหมือนว่าด้านในจะแตกออกมาเป็นเสี่ยงๆ
“เดี๋ยวก็ไม่เจ็บหรอกน่า”
เขาพูดได้เอาแต่ใจเป็นที่สุดน่าอายเหลือเกินในตอนนี้ ที่ปล่อยเนื้อปล่อยตัวแบบนี้
ในใจอยากจะดันเขาออกแทบตาย แต่ทำไมไม่ได้กันนะ
“อ๊ะ อ๊ะ”
เขาเริ่มขยับร่างกายของเขาก่อนจะยกขาของเธอพาดเอาบนไหล่นั่นพร้อมขยับร่างกายอย่างช้าๆช่วงแรกมันแน่นสุดๆขยับเกือบไม่ไหวมันแน่นและก็ตอดน่าดู
“อืมม”
เขาไม่มีทางที่จะร้องออกมาเลยใช่มั้ยเพราะในห้องนี้มีแต่เสียงของเธอที่ดังอยู่ในหัวแบบนี้
บ้าจริง
จากเชื่องช้าก็กลายเป็นเร็วตามจังหวะรักของทั้งสอง
ไบร์เนลไม่เคยผ่อนปรนให้เลยสักนิด ต่อมาร่างบางก็ไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิด่อนที่ความเสียวซ่าจะแผ่มาปกคลุมร่างกายจำนวนมากในตอนนี้
เสียงรักหว่านระงมดังทั่วห้อง
ไบร์เนลหยุดการกระทำกลางคันทำให้ใต้ร่างเกิดความสงสัยแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมาอารมณ์ก็ค้างน่ะสิ
จะแกล้งกันไปถึงไหนกันเนี่ย
“ลืมไปเลยว่าเธอห้ามฉันเข้าใกล้”
เธอน่ะต้องเก็บอารมณ์ขนาดไหนกันกว่าจะมาถึงขนาดนี้ อยากจะด่าเขาว่าอะไรดี
จะว่าเลวก็ไม่ได้เพราะเธอก็เต็มใจเหมือนกัน ควรด่าตัวเองมากกว่า
“...”
“โอ๋
โกรธกันใช่มั้ยเนี่ย”
“-3-” นางมายด์มิ้นคนนี้หน้าหนาซะด้วยสิ
“ตื่นขึ้นมาอย่าโวยวายก็แล้วกัน”
“อ๊า อ๊ะ”
เขากระแทกกระทั้งร่างกายเข้ามาอีกครั้ง
พับ พับ พับ
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นอีกครั้งเมื่อเขาทำการนั้นต่ออย่างลุ่มหลง
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ” การเดินทางมาสู้สวรรค์นี้ใกล้เข้ามาแล้ว
เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่กันแล้ว
เธอกำลังทำผิดบาปต่อญาติของตัวเอง
จะทำยังไงดี ตอนนี้มันมืดไปทุกทาง
“อ๊า อ๊ะ”
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาา～”
เสียงยังคงดังย่างต่อเนื่องเขาเปลี่ยนจากที่ให้เธอนอนอยู่ด้านล่างก่อนจะพลิกตัวของเธอให้คว่ำลงและยกตัวของเธอขึ้น
มือเอยันไม่ได้เพราะเมื่อยหรืออะไรก็ตามก็ได้จับคานเหล็กบนหัวนอนเอาไว้
แต่ทุกท่วงท่าการกระทำดูรุนแรงเหลือเกินเหมือนมีผีเสื้อนับร้อยนับพับและน้ำร้อนอยู่ในตัวซะงั้น
ปีกมันเหมือนกำลังบาดหัวใจของเธออย่างเลือดเย็น
“อ๊ะ อ๊า อ๊ะ!!”
พับ พับ “อ๊ะ อ๊ะ”
“กรี๊ดดด”
เธอพ่นเสียงหวีดหวิวออกมาเพราะเธอไปถึงสวรรค์นั้นก่อนใครทิ้งให้เขายังคงขย่ม
ร่างกายนั่นอย่างไม่รู้จบ
“ผะ พอ อ๊ะ
ได้แล้ว” ไม่มีท่าทีหรือสัญญาณตอบกลับมา พอได้แล้ว มันเจ็บ
“ไบร์ อ๊ะ เนล”
“อย่าหนีกันสิ”
“อ๊ะ อ๊า”
“อาาาาาาส์”
ในที่สุดเขาก็หยุดพร้อมกับกระตุกร่างกายเล็กน้อย
ไม่เท่านั้นน้ำขุ่นๆก็พุ่งเข้าไปข้างในอย่างแรงมากจนรู้สึกได้
มันทำให้ร่างบางหลับใหลไปอย่างนั้น
ไบร์เนลถอดถอนร่างกายแกร่งของเขาออกก่อนจะนอนกอดร่างนิ่มๆของเธออย่างรักใคร่
แต่ไม่รู้ว่าเธอจะรักตอบหรือเปล่าที่ผ่านมาอยากให้เขาไปไกลๆด้วยซ้ำ
ไม่รู้ว่ารักไปตอนไหนแต่ที่รู้ๆตอนนี้เขาลืมคนรักเก่าก็ได้แล้วกัน
-หวานน้อย-
